Nga Facundo Nicoletti, DEBATE URUGUAY
Nuk ishte rastësi që Sebastián Marset zgjodhi Paraguajin si bazë. Nga ferma “23 de abril”, në Paraguaj, ai organizonte ngarkesat, negocionte çmimet dhe koordinonte rrugët me një saktësi që shkonte përtej aspektit operativ. Roli i tij ishte demografik: përfaqësonte Amerikën e Jugut përballë një strukture evropiane që kishte nevojë për kokainë boliviane, logjistikë lumore dhe diskrecion institucional.
I dërguari i jugut: Marset si operator demografik
Në atë mekanizëm, klani shqiptar Çopja-Çela nuk ishte klient, por partner. I udhëhequr nga Franc Çopja, i cili vepronte nga Dubai me pasaportë të rreme dhe mbrojtje lokale, karteli ishte pjesë e Kompania Bello, një rrjet prej të paktën 14 klanesh familjare me bazë në Shqipëri dhe degëzime në Belgjikë, Holandë, Gjermani dhe Spanjë. Çopja u ekstradua për vrasje, por roli i tij shkonte përtej kësaj: ai ishte ndërmjetësi financiar dhe diplomatik i një strukture që funksiononte si një multinacional i krimit.
Vëllezërit e tij, Ervis dhe Ardian Cela, u vendosën në Paraguaj, ku mbikëqyrnin logjistikën e grumbullimit dhe dërgesave. Ata nuk ishin operatorë të thjeshtë: kishin akses në kompani lokale, kontakte politike dhe aftësi për të lëvizur kontejnerë nga Vileta drejt Antverpës, Roterdamit dhe Hamburgut. Prania e tyre në Paraguaj nuk ishte e fshehtë, por funksionale: duhej të ishin afër lëndës së parë dhe partnerëve rajonalë, mes tyre Marset.
Marset si furnizues: kokainë boliviane, kamuflazh paraguajan dhe gjurmueshmëri simbolike
Marset ofronte atë që karteli shqiptar nuk mund ta siguronte vetë: qasje të drejtpërdrejtë te kokaina boliviane, operatorë të besueshëm në Paraguaj dhe një rrjet kamuflazhi të sofistikuar. Ai koordinohej me Diego Benítez, biznesmen paraguajan i lidhur me klubin Olimpia, kompania e të cilit Tupa SA fshihte drogën në kanoçe boje FOX. Shenjat mbi paketim — “sytë e rrufesë”, “simboli i pafundësisë”, “Singapori i kurorëzuar” — funksiononin si kode të brendshme për gjurmueshmëri.
Mes viteve 2020 dhe 2021, dy ngarkesa arritën një total prej 28 tonësh kokaine. Njëra mbërriti në Antverpë (11,6 t), tjetra u sekuestrua në Hamburg (16,4 t), konfiskimi më i madh në historinë evropiane. Bisedat e përfshira në dosjen gjyqësore zbuluan se Marset negocionte kompensimet për humbjet, si 600 kg e vjedhura në Roterdam. Roli i tij shkonte përtej trafikut: ai menaxhonterreziqet, rregullonte çmimet dhe monitoronte zinxhirin sikur të ishte një treg mallras
Kompania Bello: ndërveprim mafioz dhe zgjerim global
Rrjeti Kompania Bello nuk funksionon sipas hierarkive, por sipas ndërveprimit. Çdo klan menaxhon qarkun e vet, por bashkëpunon në logjistikë, mbrojtje dhe pastrim parash. Europol e përkufizon atë si një: “strukturë kriminale e decentralizuar me aftësi për depërtim institucional dhe zgjerim territorial.”
Marset e kuptoi këtë logjikë dhe u integrua si partner rajonal. Amerika e Jugut furnizonte drogën; Evropa, infrastrukturën.
Klani Çopja-Çela përdorte kompani fasadë në Dubai, Belgjikë dhe Republikën Domenikane për të pastruar asetet.
Soni Pepa, operator financiar i kartelit, u arrestua në Punta Cana dhe u ekstradua për koordinimin e dërgesave nga Amerika e Jugut. Rrjeti investonte në hotele, lavanderi, supermarkete dhe pasuri të paluajtshme. Marset, nga Paraguaji, ofronte diskrecion, territor dhe një rrjet operatorësh që flisnin gjuhën e kontrabandës.
Uruguaji në gjurmueshmëri: kontejnerë, simbole dhe heshtje
Uruguaji shfaqet në gjurmueshmëri si pikë kalimi dhe pastrimi. Europol dhe Ministria e Brendshme e Holandës paralajmëruan për kontejnerë nga Montevideo drejt Roterdamit. Në ngarkesat e sekuestruara në Uruguaj u gjetën simbole të ngjashme me ato të përdorura nga klani shqiptar. Lidhja nuk është vetëm logjistike: është simbolike.
Montevideo, me portin e tij të ujërave të thella dhe historikun e konfiskimeve, u shndërrua në një nyje të heshtur.
Marset, me shtetësi uruguajane dhe paraguajane, vepronte në të dy krahët e sistemit. Figura e tij mishëronte ndërveprimin kriminal: një i dërguar që negocionte me klanet ballkanike, maskonte ngarkesat dhe dizajnonte rrugë që përshkonin kontinente.
Arkitektura kriminale dhe diplomacia narkotike
Marset nuk trafikoi vetëm drogë. Ai ndërtoi një arkitekturë kriminale që lidhi tre kontinente, pesë gjuhë dhe shumë juridiksione. Lidhja e tij me klanin Çopja-Çela zbulon një formë të re të krimit të organizuar: transnacional, simbolik dhe strategjikisht demografik. Nga një fermë në Paraguaj, një uruguajan arriti të artikulonte ngarkesa që përfunduan në portet më të survejuara të Evropës.
Historia nuk është vetëm policore. Është gjeopolitike. Dhe Marset, larg së qeni thjesht një i arratisur më shumë, ishte i dërguari i një rajoni që mësoi të negocionte me mafian ballkanike në gjuhën e saj.